Όλες οι πληροφορίες των τελευταίων ημερών, συγκλίνουν στο γεγονός πως βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις με Κυβερνήσεις και εταιρείες για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων και μέσων, για την αύξηση της στρατιωτικής ισχύος της Χώρας μας.
Ίσως εντός των προσεχών ημερών, να υπάρξουν και επίσημες ανακοινώσεις για τους τομείς ενίσχυσης ή και για τα ίδια τα οπλικά συστήματα που θα αποκτήσουν οι Ε.Δ. Ενδέχεται δε, κάποια από αυτά να είναι μέρος μιας ευρύτερης αμυντικής συμφωνίας, με την Γαλλία, τη Χώρα που έχει καθαρά την πρόθεση να αντικρούσει την τουρκική επιθετικότητα κατά της Ελλάδος και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και για τα δικά της συμφέροντα.
Εδώ, νομίζω, πως είναι χρήσιμη μία επισήμανση και ένα δίδαγμα που προκύπτει από το συνολικό θέμα «Άμυνα της Χώρας και Τουρκική Απειλή». Μπορεί τα οικονομικά προβλήματα που περνάει η Χώρα την τελευταία δεκαετία να είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο περιορίζει την ευελιξία των κινήσεων κάθε Κυβέρνησης, σε όλους τους τομείς, όμως δεν μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία, ούτε ηθικά, ούτε νομικά για την υποβάθμιση της στρατιωτικής ισχύος κάτω από το επίπεδο ασφάλειας της Χώρας.
Είναι τεράστιος ο αριθμός των δημοσιεύσεων, τα τελευταία χρόνια, που τεκμηριωμένα, δεν επεσήμαιναν μόνο το γεγονός πως η Τουρκία το μόνο που σέβεται και υπολογίζει είναι η στρατιωτική ισχύς, αλλά κτυπούσαν «καμπάνες αφύπνισης». Έμπειροι και σοβαροί διπλωμάτες, Έλληνες και ξένοι, έχουν τονίσει πως ούτε η διπλωματία, ούτε οι σχετικές συζητήσεις γίνονται αποτελεσματικές και σύμφωνα με τις αρχές του Δ.Δ., χωρίς την ύπαρξη της αναγκαίας και ικανής στρατιωτικής ισχύος. Όλες οι Κυβερνήσεις, αλλά και οι Στρατιωτικές Ηγεσίες της τελευταίας δεκαετίας δεν πρέπει να αισθάνονται και πολύ περήφανες στον τομέα αυτό.
Ας είναι…, η πεντακάθαρη τουρκική απειλή κατά της Χώρας μας, στο πλέον υψηλό επίπεδο και η συνεχής επιφυλακή των Ε.Δ. μας, επί 50 και πλέον ημέρες, μας οδήγησαν, απ’ ότι φαίνεται, στις σωστές αποφάσεις. Όμως και σε αυτές τις στιγμές, τα έξοδα για την Ασφάλεια και την Άμυνα της Χώρας, από ορισμένους σχολιάζονται καθαρά ή με υπονοούμενα, ως «χαμένα» χρήματα που πάνε σε ξένες τσέπες και δεν μοιράζονται στον Ελληνικό Λαό που υποφέρει. Μακάρι να μην είχαμε τους Τούρκους γείτονες και να μην υπήρχε η απειλή εκ μέρους των. Η γεωγραφία όμως δεν αλλάζει και είναι απορίας άξιο, ο τρόπος σκέψης αυτών, έστω και ολίγων συμπατριωτών μας.
Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει ανάπτυξη και επενδύσεις στη Χώρα όταν η απειλή «της κτυπάει την πόρτα» και της λέει: «δεν έχεις δικαίωμα να υπογράφεις διεθνείς συμφωνίες (Αίγυπτος) και να ορίζεις ΑΟΖ , αν δεν συμφωνώ εγώ». Ποίος θα επενδύσει σε αυτή τη χώρα; Κανείς…, ούτε Έλληνας.
Σε προηγούμενο άρθρο μου, είχα επισημάνει ότι εδώ που έφτασαν τα πράγματα, ο παράγων χρόνος στην Άμυνα και την Ασφάλεια της Χώρας, είναι το πλέον κυρίαρχο στοιχείο στην λήψη των αποφάσεων για τη βελτίωση της στρατιωτικής μας ισχύος. Επίσης, πως η μία συνιστώσα της σχεδίασης (πρέπει) να αφορά τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα προγράμματα και η άλλη την άμεση και κατάλληλη αντιμετώπιση των κενών που, κακώς, έχει δημιουργήσει η 10ετής οικονομική καχεξία. Ελπίζουμε οι αναμενόμενες εξαγγελίες για την Άμυνα να περιέχουν και τις δύο αυτές συνιστώσες.
Μεταξύ αυτών που δημοσιογραφικά ακούστηκαν, ήταν και η άμεση πρόσληψη σοβαρού αριθμού ΕΠΟΠ, για τις ανάγκες των Ε.Δ. σε ανθρώπινο δυναμικό. Σε όλους μας είναι γνωστό ότι, το προσωπικό, όλων των επιπέδων και ειδικοτήτων, των Ε.Δ., είναι «ο πολλαπλασιαστής ισχύος» αυτών, όταν υπάρχει στους σωστούς αριθμούς, όταν έχει την άριστη εκπαίδευση και κυρίως, υψηλό ηθικό και εθνικά ιδανικά. Φαίνεται λοιπόν, πως το προσωπικό αυτό είναι αναγκαίο για την στελέχωση κρισίμων τομέων. Όμως είναι καιρός και ο θεσμός αυτός να μπει στις σωστές βάσεις αξιοποίησης του και να μη θεωρείται ως εργασιακή μόνο, αποκατάσταση κάποιων νέων συμπατριωτών μας.
Και τα τρία Όπλα γνωρίζουν τι ακριβώς προσωπικό έχουν ανάγκη, για ποίες θέσεις και τι προσόντα γνώσεων, αλλά και σωματικά, πρέπει να έχει. Η μέχρι σήμερα πολιτική για το προσωπικό αυτό, το οποίο, αν θέλει, μονιμοποιείται στο σύνολο του σχεδόν, έστω και αν θα έχει χάσει τις σωματικές δυνατότητες για τις οποίες προσελήφθη, δεν φαίνεται να είναι και η πλέον σωστή. Είναι αρκετές οι χώρες της Δύσης που χρησιμοποιούν τον ίδιο, σχεδόν, θεσμό, από τις οποίες μπορούμε να αντιγράψουμε πρακτικές και πολιτικές που είναι αντικειμενικά σωστές. Πάντως κανείς δεν μονιμοποιεί όλους εντός των Ε.Δ. για λόγους μείωσης της ανεργίας μόνο.
Αυτό όμως που, για μία ακόμα φορά, δεν ακούστηκε να συμπεριλαμβάνεται ως πιθανή σκέψη, για την ενίσχυση των Ε.Δ., αφού τεκμηριωμένα έχουν ανάγκη προσωπικού, είναι η αύξηση της θητείας των νέων Ελλήνων. Είναι σε όλους γνωστά τα προβλήματα στελέχωσης που έχουν δημιουργήσει στις Ε.Δ., κυρίως στον Στρατό Ξηράς, οι αποφάσεις των πολιτικών ηγεσιών για μείωση της θητείας. Φυσικά και η κατά περίπτωση, στρατιωτική ηγεσία, δεν είναι άμοιρη ευθυνών για το θέμα αυτό.
Οι Ε.Δ. στη σημερινή εποχή, πρέπει να είναι έτοιμες, ανά πάσα στιγμή, να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με ένα θερμό επεισόδιο, έως έναν γενικευμένο πόλεμο. Είναι βέβαιο ότι σχεδόν ποτέ δεν θα υπάρξει χρόνος για επιστράτευση και εκπαίδευση των επιστρατευομένων. Και αυτό γιατί η Τουρκία δεν έχει ανάγκη να επιστρατεύσει και άλλες δυνάμεις, αν θέλει να ξεκινήσει κάτι εναντίον μας. Της είναι αρκετές οι εν ενεργεία δυνάμεις που έχει καθημερινά υπό τα όπλα.
Τα γεωγραφικά δεδομένα της Χώρας μας και κυρίως το νησιωτικό μας τμήμα, έχει επιχειρησιακά και τακτικά, ορισμένα πλεονεκτήματα, αλλά και μειονεκτήματα. Οι Τ.Ε.Δ. είναι αναγκασμένες να διεξάγουν μικρές ή μεγάλες αμφίβιες επιχειρήσεις κατά νήσου ή νήσων μας. Το γεγονός αυτό θα τις εκθέσει σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον μάχης με πολύ αμφίβολα αποτελέσματα. Εκτός και αν θεωρούν αμφίβια επιχείρηση αυτό που έκαναν το 1974 στην Κερύνεια. Εμείς όμως, λόγω του αριθμού των νήσων μας, είμαστε αναγκασμένοι να διατηρούμε σε όλα τις αναγκαίες και ικανές δυνάμεις για την άμυνα τους και ο αριθμός αυτών πρέπει πραγματικά, να είναι ικανός και να μη βασίζεται σε ενισχύσεις μόνο. Εδώ η τοπική επιστράτευση αν είναι καλά σχεδιασμένη και δοκιμασμένη με
εκπαιδευμένο το προσωπικό, είναι σοβαρή υπόθεση ενίσχυσης. Στον Έβρο επίσης, ο αριθμός των δυνάμεων μας δεν είναι δυνατόν να πέφτει κάτω από ένα συγκεκριμένο επίπεδο.
Η Τουρκία, είπαμε, χωρίς επιστράτευση, μπορεί να διαθέσει στην περιοχή άμεσα ή σε ελάχιστο χρόνο, υπερδιπλάσιες αριθμητικά δυνάμεις. Η τουρκική απειλή, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, δεν θα παύσει να υπάρχει, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Μάλλον θα είναι συνεχής και θα εκμεταλλεύεται κάθε γεωπολιτική συγκυρία (όπως τώρα), ή δική μας αδυναμία, για να πετύχει τους στόχους που έχει θέσει. Αυτό σημαίνει ότι το θέμα της Άμυνας μας έναντι αυτής της απειλής, είναι ο μέγιστος Εθνικός Στρατηγικός μας Στόχος και ο οποίος αφορά όλους τους Έλληνες, σημερινούς και αυριανούς, εντός και εκτός της χώρας διαμένοντες.
Είναι ευθύνη των Κυβερνήσεων να πείσουν όλους τους Έλληνες, πως η υπηρεσία προς την Πατρίδα, η αφιέρωση μικρού μέρους από τον χρόνο τους, η θητεία, είναι τιμή και καθήκον όλων. Νομίζω, πως η χωρίς εξαιρέσεις και κυρίως χωρίς «ρουσφέτια» αύξηση του χρόνου της θητείας είναι άμεση ανάγκη, γιατί αν δεν ήταν δεν θα αποφασίζαμε για ΕΠΟΠ. Με τις συνεχείς και για τα κακώς εννοούμενα κομματικά συμφέροντα, μειώσεις της υποχρεωτικής θητείας, πέρασαν λάθος μηνύματα στην ελληνική κοινωνία. Ο Στρατός, λένε, είναι χαμένος χρόνος και αγγαρεία για τους νέους μας και τις οικογένειες τους. Εμείς και τα παιδιά μας, να μην υπηρετήσουμε στις δικές μας Ε.Δ, για την άμυνα της δικής μας Χώρας και να έχουμε την απαίτηση να έρθουν ξένοι να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή. Το ΝΑΤΟ, Η Ε.Ε., οι Αμερικανοί κ.λ.π.
Ο Πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα έχει δηλώσει μπροστά σε Έλληνες Πολιτικούς και Στρατιωτικούς: «Η άμυνα του Ισραήλ είναι υπόθεση και υποχρέωση μόνο δική μας και κανενός τρίτου». Υπάρχουν χώρες παραδείγματα (Ισραήλ, Ελβετία), από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε ιδέες για δραστική και άμεση αλλαγή του θεσμού της υποχρεωτικής θητείας και ως προς την διάρκεια, αλλά και ως προς το καθεστώς. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, λόγω και της υπογεννητικότητας να δοθούν κίνητρα για να υπηρετούν, αν θέλουν και νέοι εκ των Ελλήνων του εξωτερικού.
Η ελάχιστη διάρκεια μάλλον πρέπει να προσεγγίσει τους 18 μήνες, αν θέλουμε να καλυφθούν κενά που ήδη έχουν δημιουργηθεί. Ας κάναμε ένα δημοψήφισμα για το θέμα, όπως στην Ελβετία, στο οποίο ο ίδιος ο Λαός θα αποφάσιζε για την άμυνά του.
Οι μέρες που περνάμε, σε σχέση με την τουρκική απειλή, είναι ιστορικής σημασίας για το μέλλον του ελληνισμού. Είναι ιδιαίτερα κρίσιμες και δεν έχει φανεί ακόμα ειρηνική διέξοδος. Κυβέρνηση, Ε.Δ. και Λαός, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα.
8 Σεπτεμβρίου 2020 – Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. Ευάγγελος Γεωργούσης
Επίτιμος Δκτης Δ.Α.Ε.
Πρόεδρος Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολής Ικάρων