Το 251 ΓΝΑ στο ΕΣΥ, μια άκρως μεροληπτική απόφαση
Γράφει ο Απτχος (Ι) ε.α. Γεώργιος Πιστιώλης της 46ης Σειράς Ιπταμένων της ΣΙ, Τάξεως 1974
Η κατάσταση ανάγκης στην οποία περιήλθε το ΕΣΥ λόγω κορονοϊού, κατέστησε προδήλως αναγκαία, λογική και αυτονόητη τη συνδρομή και των Στρατιωτικών Νοσοκομείων για την ανακούφιση του Συστήματος Υγείας.
Αυτό όμως που παρά τις προσπάθειες ημερών τώρα, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, είναι η λογική με την οποία αυτή η συνδρομή μεθοδεύτηκε και υλοποιήθηκε.
Αυτό που λογικά θα ανέμενε κανείς ως λογική, δίκαιη, απλή και άμεσα εφαρμόσιμη λύση, θα ήταν να κληθεί το κάθε Στρατιωτικό Νοσοκομείο (401 ΓΣΝΑ, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, 251 ΓΝΑ), να εκκενώσει εσωτερικά, τον απαιτούμενο αναλογικά αριθμό κλινών και να τον διαθέσει στο ΕΣΥ, ώστε και το πρόβλημα του ΕΣΥ να αμβλυνθεί, αλλά και τα τρία στρατιωτικά νοσοκομεία να συνεχίσουν, έστω και με περιορισμούς, να εξυπηρετούν τους ασθενείς των.
Αντί αυτού όμως, με αιφνιδιαστική διαταγή του ο Α/ΓΕΕΘΑ, επικαλούμενος μάλιστα αορίστως και απόφαση της “ηγεσίας”, με προκλητικά μεροληπτικό τρόπο σε βάρος του προσωπικού της ΠΑ, α π ο φ ά σ ι σ ε, να εκχωρήσει ολόκληρο το 251 ΓΝΑ στο ΕΣΥ, αφήνοντας εκτεθειμένο όλο το προσωπικό της ΠΑ, να περιπλανάται αναζητώντας την υγειονομική του περίθαλψη στα νοσοκομεία των δύο άλλων όπλων, ή στο ΕΣΥ. Και αυτό τη στιγμή μάλιστα που το προσωπικό των δύο άλλων όπλων, απολαμβάνουν την υγειονομική τους περίθαλψη, στα νοσοκομεία των όπλων τους, που λειτουργούν ανεπηρέαστα και προστατευμένα από την διαταγή του Α/ΓΕΕΘΑ.
Πρόκειται για μια άκρως μεροληπτική απόφαση, που πάσχει βαριά από κάθε άποψη. Δεν υπακούει σε καμία από τις αρχές Ηγεσίας και της στρατιωτικής δεοντολογίας, ούτε ως προς το περιεχόμενο, αλλ΄ ούτε και ως προς τον τρόπο που λήφθηκε, γνωστοποιήθηκε και μεθοδεύτηκε. Δεν είναι συμβατή με κανέναν κανόνα της κοινής λογικής, αλλ΄ούτε και με το περί δικαίου αίσθημα και με τη ηθική τάξη.
Κατά συνέπεια δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς, χωρίς έντονο τον προβληματισμό, ότι η απόφαση αυτή λήφθηκε από τον Α/ΓΕΕΘΑ, που ενώ κατά νόμον ηγείται ως στρατιωτικός αρχηγός και των τριών όπλων των ΕΔ, στην προκειμένη περίπτωση ενήργησε ως αρχηγός των δύο μόνον από αυτά. Θυμίζει απόφαση της νοοτροπίας του “αποφασίζω και διατάσσω”, αλλά χωρίς προηγουμένως να ξοδέψω, ούτε μικρογραμμάριο φαιάς ουσίας για τις επιπτώσεις αυτής της απόφασής.
Και οι επιπτώσεις στην προκειμένη περίπτωση είναι πολλές, άμεσες και εξόχως επικίνδυνες.
Ήδη, με την κοινοποίηση μόλις της διαταγής του Α/ΓΕΕΘΑ που αθόρυβα μεθοδεύτηκε, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, μια βουβή απογοήτευση και ανησυχία, αλλά και αίσθημα ανασφάλειας διέτρεξε όλο το προσωπικό της ΠΑ, το οποίο σύντομα διαδέχθηκε ένας διάχυτος εκνευρισμός και ένα αίσθημα αδικίας για τον μεροληπτικό σε βάρος τους, τρόπο αντιμετώπισής τους*. Όταν μάλιστα αναλογίζονται ότι αυτή η απόφαση εκπορεύονται από την κορυφή της στρατιωτικής ιεραρχίας, από την οποία το προσωπικό αναμένει συνδρομή για επίλυση των υφισταμένων προβλημάτων του και όχι την δημιουργία, εκ των ένδον, νέων και μάλιστα αχρείαστων προβλημάτων, τότε η απογοήτευση κλονίζει την εμπιστοσύνη του σε αυτή την ηγεσία και επηρεάζει αναπόφευκτα και το ηθικό του προσωπικού.
Πλέον αυτών η διακριτική μεταχείριση μεταξύ των όπλων, εκτός του ότι αναπόφευκτα κλονίζει την εμπιστοσύνη του προσωπικού στην ηγεσία του, θα μπορούσε να δημιουργήσει ρωγμές και στη συνοχή και στην ομοψυχία του στρατεύματος, ακόμα δε και στη απρόσκοπτη συνεργασία των όπλων. Το αποτέλεσμα είναι μια, χωρίς λόγο και χωρίς κανένα όφελος για την πατρίδα, αναπάντεχη και αχρείαστη αναταραχή στο στράτευμα που μόνο τον εχθρό ωφελεί. Σε τέτοιες εποχές που ο εχθρός δεν καραδοκεί απλά, αλλά προκαλεί καθημερινά και αναζητά την κατάλληλη ευκαιρία, τα παιχνίδια με την ψυχολογία και το ηθικό του στρατεύματος και ιδιαίτερα με το πλέον ευαίσθητο και ευάλωτο όπλο της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, είναι άκρως επικίνδυνα.
Διότι τέτοιες αποφάσεις, μπορούν να εκπορεύονται μόνο από ανθρώπους, που έχουν επενδυθεί με εξουσίες πολύ μεγαλύτερες από τις ικανότητες που διαθέτουν για να τις διαχειριστούν. Και τότε τα αποτελέσματα είναι κατά κανόνα ολέθρια.
Αυτό όμως που προβληματίζει ακόμα πιο βαθειά, είναι το ότι, αν σήμερα παίρνονται τέτοιες ακατανόητα επιζήμιες για το στράτευμα και κατ’ επέκταση για την πατρίδα αποφάσεις, σε συνθήκες πλήρους άνεσης χρόνου και νηφαλιότητας, τί αποφάσεις θα πρέπει να περιμένουμε αύριο, υπό την πίεση του χρόνου, της έντασης και της αγωνίας των εν εξελίξει πολεμικών επιχειρήσεων, το διακύβευμα των οποίων θα είναι η ακεραιότητα της ίδιας της πατρίδας;
Και μόνο ένας απλός τέτοιος προβληματισμός…προκαλεί τρόμο…
Το βέβαιο ασφαλώς είναι ότι, ούτε ο Α/ΓΕΕΘΑ, ούτε και η λοιπή “ηγεσία” που ο ίδιος επικαλείται, θα βρίσκονται για πάντα στη θέση τους, ενώ η ΠΑ και το στράτευμα στο σύνολό του, με ικανές ηγεσίες θα συνεχίσουν εξελισσόμενα να εκτελούν με επιτυχία την αποστολή τους, για πολλές εκατοντάδες ακόμα χρόνια και σε πλήρη συνεργασία να υπερασπίζονται την πατρίδα. Θα μείνει όμως αναπόφευκτα στα κύτταρα μνήμης του προσωπικού της ΠΑ, το στίγμα ενός αρχηγού που με την διακριτική του μεταχείριση, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Γι΄αυτό, τώρα που ο αιφνιδιασμός του Α/ΓΕΕΘΑ “πέτυχε”, επιβάλλεται η επιστροφή στον ορθολογισμό, αποσύροντας άμεσα τη διαταγή του, με μια άλλη δικαιότερη, αντικειμενικότερη και λειτουργικότερη, ώστε και το ΕΣΥ να ενισχυθεί, αλλά και το προσωπικό της ΠΑ, να μην παρεμποδίζεται άμεσα, ή έμμεσα στην απρόσκοπτη εκτέλεση της αποστολής του.
Και αν αδυνατεί να την ανακαλέσει άμεσα ο ίδιος ο Α/ΓΕΕΘΑ, επιβάλλεται η Ηγεσία πάνω από αυτόν, να παρέμβει άμεσα για την αποκατάσταση της τάξης, της ηρεμίας και του αισθήματος ασφάλειας του προσωπικού της ΠΑ, αλλά και της συνοχής και ομοψυχίας των ΕΔ, για την χωρίς ανώφελα εμπόδια, αλλά με αφοσίωση, εκτέλεση της αποστολής τους.
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. Γεώργιος Πιστιώλης
*…βρέθηκε στα κάγκελα …. (κατά την λαϊκή έκφραση)