Το ηθικό και το φρόνημα πολύ ψηλά. Εμείς (ηλικίες από 21 μέχρι 30 περίπου), και ήμασταν οι περισσότεροι, που τα Σαββατοκύριακα πηγαίναμε στην Αθήνα και τις καθημερινές μέναμε μέσα στη Μονάδα – φυλακές BOC (Base Operations Center) νούμερα 1, 2, ..12 μέχρι τις 19:00, θέση 12 παρών στις 19:00 και μετά 3-4 τραπέζια στη λέσχη γεμάτα παίκτες για κουμ-καν, είχαμε να δούμε τα κορίτσια μας από τα τέλη του Οκτώβρη.
Τα γραφείο μου (Τ-Η), ήταν δίπλα στο Κέντρο Επιχειρήσεων (BOC) και απέναντι από το τηλεφωνικό κέντρο. Κατά τις 11:00, με φωνάζουν γρήγορα στο ΚΕ σε θέλει ο Διοικητής.
Βλέπω ένα διοικητή, που για σαράντα μέρες τον βλέπαμε να γυρίζει από τις 06:00 μέχρι τις 23:59, από τα γραφεία μέχρι τη λέσχη και τα υπνοδωμάτιά μας, πάντα χαμογελαστός, έχοντας για τον καθένα μας μια καλή κουβέντα, ενθαρρύνοντας, πάντα να δεσμεύεται μετά την επιφυλακή θα έλθουν καλύτερες μέρες και εμείς οι ‘Αθηναίοι’ θα παίρνουμε και τις Δευτέρες άγραφη άδεια για να αντισταθμίσουμε τις χαμένες Κυριακές.
Βλέπω, λοιπόν, τον διοικητή πολύ στεναχωρημένο και χωρίς το γνωστό του χαμόγελο να διατάσσει ‘ Μπασαρά από αυτή τη στιγμή και μέχρι νεωτέρας θα επανδρώσεις μόνος σου το Τ/Φ Κέντρο και θα ελέγχεις κάθε επικοινωνία από/προς τη Μονάδα. Για επικοινωνία προς τα έξω θα ζητάς άδεια από εμένα και τηλέφωνα προς τη Μονάδα θα τα περνάς σε μένα’ .
Πέρασα, σχεδόν, ένα 12ωρο στο Τ/Φ Κέντρο. Το τί άκουσα εκείνο το απόγευμα και βράδυ μεταξύ του Διοικητή μου και των αρχηγών του ΓΕΑ, 28ΑΤΑ, Υπαρχηγού ΓΕΑ, ομολόγων Διοικητών 110, 111, 112, 113, 114 και 117ΠΜ ήταν πέρα από την φαντασία μου και σε ένα λεξιλόγιο, που δεν είχα μάθει στη ΣΙ (είχα κάποιους μήνες που είχα τελειώσει τη Σχολή).
Άκουσα τον Δκτη της 11χ Μονάδας μέχρι τις 19:00 να είναι με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο και μετά να γίνεται ‘Παπαδουλικός’ ΄η τον Δκτη της 11ψ να κρύβεται και να μην απαντά ή τον Δντή γραφείου υπουργού να βρίζει χυδαία τον Διοικητή μου του οποίου ήταν δύο βαθμούς ανώτερος.
Άκουσα τον Διοικητή της 112ΠΜ να λέει ναι τα 104ρια πετούν από πάνω μας…
Ακουσα τον Δκτή της 114 ΠΜ, αδελφής Μονάδας γιατί είχαν τον ίδιο τύπο Α/Φ, Σμήναρχο Πρωτόπαπα να λέει στο τηλέφωνο στο Διοικητή μου, ότι έστειλε τον Επισμηναγό Ευστράτιο Καμπιώτη, Διευθυντή Επιχειρήσεων της Μονάδας να αντιμετωπίσει ένα λοχαγό του Στρατού με 10 Άρματα που είχαν προσεγγίσει την Μονάδα από τον νότιο τομέα και είχαν διασκορπιστεί σε έναν ελαιώνα έξω από την Νότια πύλη του αεροδρομίου, τη γνωστή ως πύλη Τανάγρας. Αλλά για την ‘μάχη’ αυτή των Αρμάτων και των F104, περισσότερα σε επόμενο κείμενο που έχει στα χέρια του (από τον πατέρα του) ο ταξίαρχος ε.α. Φώτης Καμπιώτης.
Ένα 24ωρο μετά, Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 1967, περίπου 11:00 δύο Αερονόμοι, πλεύριζαν τον Διοικητή μου, δεξιά και αριστερά, αυτός προχωρούσε όρθιος, άγριος αετός, το κεφάλι ψηλά, με χαιρέτησε … γειά σου μικρέ, ευχαριστώ για όλα, καλή καριέρα. Δεν μπόρεσα να κρατήσω τα δάκρυα και το κλάμα. Ήμουν μόλις 22. Δεν ξεπέρασα, ποτέ την στεναχώρια και το σοκ εκείνης της μέρας, μέχρι στις 29 Αυγούστου 2017 που μου ήλθε μια μεγαλύτερη στεναχώρια.
Όταν, στην 1η Μαρτίου του 2017, ξεπροβοδούσαμε το γενναίο πτέραρχο Γιώργο Βαγιακάκο, πάντα μπροστάρη και πάντα δημοκράτη με πραγματικές στρατιωτικές αρχές και αξίες, ήταν εκεί και ο Βασιλιάς, από κυπαρισσάκι το 1967 σε καμπουριασμένο σκυφτό γέροντα το 2017. Τον χαιρέτησα με τον προσήκοντα σεβασμό. Ηλθε στο νου μου η 13 Δεκεμβρίου 1967. Και, εγώ τους έβλεπα και τους δυό νέους, πολύ νέους – ο ένας έκανε την τελευταία του πτήση και ο άλλος σκυφτό γεροντάκι – πενήντα χρόνια μετά.
Ο πτέραρχος Γιώργος Βαγιακάκος, απογειώθηκε από το κοσμοδόμιο του Παπάγου στις 1 Μαρτίου 2017, και όπως είπε ο βαπτισιμιός του Γρηγόρης Πρεζεράκος (Απχος ε.α. Διευθυντής του Στρατιωτικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας) στον επικήδειό του:
‘… και με μιας… ο ουρανός γέμισε… με ήθος… εργατικότητα… και ευφυία.
Αυτό ήταν το μίγμα των στοιχείων, του μοναδικού σου χαρακτήρα, πτέραρχέ μας, αγαπημένε μου νονέ και ύψιστο πρότυπο στην Πολεμική Αεροπορία και στη ζωή. ‘
Στη συνέχεια θα σας παραπέμψω στο κείμενο της Ιωάννας Ηλιάδη (Armyvoice.gr), που βασίζεται σε πραγματικό γραπτό ντοκουμέντο του αειμνήστου πτεράρχου Γιώργου Βαγιακάκου, που είναι στα χέρια των παιδιών Πέτρου και Βάνιας και είναι πέρα για πέρα αληθινό.
”Ο γνωστός για την αντιδικτατορική του δράση Αεροπόρος Γεώργιος Βαγιακάκος, άφησε παρακαταθήκη στα παιδιά του, την μαρτυρία του για δυο ιστορικές στιγμές που έζησε ο ίδιος.
Η μια αφορά την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 1967. Δείτε την καταπληκτική μαρτυρία που άφησε προφορικά στα παιδιά του, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του και αναπαυθεί στους ουρανούς που τόσο αγάπησε.
Πριν από τις 13 Νοεμβρίου 1967, δεν υπήρχαν σαφείς ενδείξεις των προθέσεων του τότε Βασιλέως Κωνσταντίνου να ανατρέψει την «Χούντα» των Συνταγματαρχών, χρησιμοποιώντας προς τούτο πιστές προς την νομιμότητα Μονάδες των Ε.Δ.
Άξια προσοχής είναι μια ταχεία επίσκεψη του Βασιλέως Κωνσταντίνου στην 116 Σμηναρχία Μάχης κατά το 2ο 10ήμερο του μηνός Νοεμβρίου 1967, περίοδο κατά την οποία η Μονάδα ευρίσκετο σε πολυήμερη ετοιμότητα και επιφυλακή λόγω έξαρσης του Κυπριακού.
Συγκεκριμένα ήταν η περίοδος κατά την οποία ένας Ελληνο-Τουρκικός Πόλεμος εθεωρείτο πολύ πιθανός, λόγω έντασης στην Κύπρο και απειλών της Τουρκίας για απόβαση στην Νήσο.
Σκοπός της επίσκεψης του Βασιλέως στην Μονάδα, όπως άφησε να εννοηθεί, ήταν να διαπιστώσει το επίπεδο ετοιμότητας και κυρίως το φρόνημα του προσωπικού και ειδικότερα το ηθικό των χειριστών των Πολεμικών Μοιρών.
Κατά την επίσκεψη αυτή ο Βασιλιάς ζήτησε να ενημερωθεί για το επεισόδιο που είχε λάβει χώρα στα όρια του Αεροδρομίου του Αράξου και κατά το οποίο δύο μέλη της Βουλγαρικής πρεσβείας συνελήφθησαν επιβαίνοντες σε αυτοκίνητο ΙΧ τύπου Mercedes, να φωτογραφίζουν εγκαταστάσεις του Αεροδρομίου και χώρους αραίωσης αεροσκαφών.
Οι εν λόγω συνελήφθησαν από την Ασφάλεια του Αεροδρομίου και από την επί τόπου έρευνα που έκανε ο Δκτης της Μονάδας Σμήναρχος Γ. Βαγιακάκος, διεπιστώθη ότι επρόκειτο για τον Συνταγματάρχη Στρατιωτικό Ακόλουθο της Βουλγαρικής Πρεσβείας και τον βοηθό του, Επισμηναγό Αεροπορικό Ακόλουθο του οποίου το όνομα μάλιστα ήταν «Τριανταφύλλου». Οι εν λόγω δικαιολογήθηκαν ότι μετέβαιναν στην ΟΛΥΜΠΙΑ και έχασαν τον δρόμο τους, γι’ αυτό και βρέθηκαν στην περιοχή του Αεροδρομίου του Αράξου.
Αμέσως ενημερώθηκε το ΓΕΑ (Αρχηγός) και η τότε ΚΥΠ και εδόθη η εντολή να τους συμπεριφερθούμε πολιτισμένα και να κρατηθούν στο Αστυνομικό τμήμα της Κάτω Αχαΐας, αφού δεν ήθελαν να βγουν από το αυτοκίνητό τους και να φιλοξενηθούν στην Μονάδα (Λέσχη Αξιωματικών), μέχρι να αποφασίσουν η Βουλγαρική πρεσβεία και το Ελληνικό ΥΠΕΞ για τα περαιτέρω.
Πράγματι έτσι και έγινε, οπότε εστάλη αυτοκίνητο με εκπροσώπους της Βουλγαρικής Πρεσβείας για να τους συνοδεύσουν στην Αθήνα. Κατά τον έλεγχο των ανωτέρω, οι οποίοι χωρίς αμφιβολία εκτελούσαν αποστολή κατασκοπείας (είχαν συλληφθεί και στην Κρήτη να λαμβάνουν φωτογραφίες Αεροδρομίων, όπως μας ενημέρωσε η ΚΥΠ), ελήφθησαν φωτογραφίες τόσο του οχήματος που επέβαιναν (ΕΙΧ τύπου Mercedes) όσο και των ιδίων.
Λεπτομέρειες για το ανωτέρω επεισόδιο ζήτησε να μάθει ο Βασιλεύς, ο οποίος είχε όπως φαίνεται ενημερωθεί σχετικά και μάλιστα ζήτησε να δει και τις προαναφερθείσες φωτογραφίες. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία να μείνω για λίγο μόνος μου με τον Βασιλέα μέχρι ο Υπδκτης της Μονάδας να φέρει τις σχετικές φωτογραφίες.
Στον περιορισμένο αυτό χρόνο, ο Βασιλεύς εξέφρασε τον προβληματισμό του για την καθυστέρηση επιστροφής της Χώρας στην ομαλότητα και αναφέρθηκε στις πρόσφατες τότε πρώτες δηλώσεις του, στο Παρίσι ευρισκόμενου, πρώην Πρωθυπουργού της Ελλάδας Κ. Καραμανλή, τι οποίες μάλιστα χαρακτήρισε αξιόλογες και εποικοδομητικές.
Η παραπάνω συζήτηση ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί ως ενημέρωση για την επικείμενη Βασιλική κίνηση της 13ης Δεκεμβρίου 1967, γιατί δεν αναφέρθηκε σε τυχόν αντιπραξικόπημα ή άλλη ενέργεια βίαιας ανατροπής της Χούντας από την εξουσία.
Έτσι φτάνουμε στην 13η Δεκεμβρίου με σοβαρούς προβληματισμούς για την αναγκαιότητα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.
Το πρωί της 13ης Δεκεμβρίου 1967 ο καιρός στην περιοχή του αεροδρομίου Αράξου ήταν πολύ άσχημος (χαμηλή νέφωση, βροχή και καταιγίδες στην γύρω περιοχή) με αποτέλεσμα μέχρι τις 10.00 πμ να μην έχουν αρχίσει ακόμη οι συνήθεις εκπαιδευτικές πτήσεις.
Στις 10.30 ώρα περίπου και ενώ ευρισκόμουν στο γραφείο μου στην Διασπορά της 116 ΠΜ, με ενημέρωσαν να μεταβώ στο κέντρο επιχειρήσεων της Μονάδας και να επικοινωνήσω με τον Δκτη της 114 ΠΜ (Τανάγρα) Σμήναρχο Λάμπρο Πρωτοπαπά.
Έτσι μετά από 5 περίπου λεπτά κάλεσα από το Γραφείο Επιχειρήσεων στο τηλέφωνο τον Δκτη της 114 ΠΜ, από τον οποίο έμαθα ότι ο Βασιλεύς μεταβαίνει αεροπορικώς με το βασιλικό σκάφος στην Καβάλα μετά της οικογενείας του και του τότε πρωθυπουργού Κ. Κόλια για να ηγηθεί κινητοποιήσεως των Στρατιωτικών Μονάδων της Βορείου Ελλάδος με σκοπό την αποκατάσταση της Δημοκρατικής νομιμότητας.
Επίσης μου ανέφερε ότι έθεσε την Μονάδα του σε επιφυλακή κατόπιν εντολής του Α/ΓΕΑ Απτχου Γ. Αντωνάκου, ο οποίος με άλλο σκάφος τύπου DACOTA και μαζί με τον υπασπιστή του Βασιλέως Σμχο Δ. Παπαγεωργίου κατευθύνονταν προς την 110 ΠΜ (Λάρισα) προκειμένου να θέσουν σε επιφυλακή το σύνολο των Μονάδων της Πολεμικής Αεροπορίας για συμπαράσταση στην προσπάθεια του Βασιλεώς. Επίσης μου εζήτησε να ακούσω τον ραδιοφωνικό σταθμό Λαρίσης που εκείνη την στιγμή μετέδιδε το διάγγελμα του Βασιλέως προς τον Ελληνικό Λαό, τον οποίο ενημέρωνε για την προσπάθειά του, αποκατάστασης της Δημοκρατικής νομιμότητος.
Μέχρι να ολοκληρωθεί η συνομιλία μου με τον Διοικητή της 114 ΠΜ και να ακούσουμε όλοι οι αξιωματικοί της Μονάδος το διάγγελμα του Βασιλέως, ελήφθη και το πρώτο σήμα από το ΑΤΑ (Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας) υπογεγραμμένο από τον Α/ΓΕΑ Απτχο Γ. Αντωνάκο, με το οποίο διετάσσετο:
1. Να τεθεί η Μονάδα σε κατάσταση επιφυλακής.
2. Να ετοιμαστούν 4 αεροσκάφη (Α/Φ) F-104G σε πρώτη φάση προκειμένου να πετάξουν πάνω από την Αθήνα για τόνωση του λαϊκού φρονήματος και ειδικότερα πάνω από τις εγκαταστάσεις του Πενταγώνου, σε ένδειξη συμπαράταξης και συμπαράστασης στην προσπάθεια του Βασιλέως.
Επίσης στο ίδιο σήμα αναφέρετο να αποφευχθούν υπερπτήσεις των Α/Φ F-104G άνωθεν Αρχαιολογικών χώρων (Ακρόπολις κλπ.) προκειμένου να μην προκληθούν ζημιές σε Αρχαία Μνημεία λόγω της υπερηχητικής ταχύτητας των εν λόγω Α/Φ.
3. Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας της Μονάδος προκειμένου να αποφευχθεί κατάληψή της από τυχόν Μονάδες του Στρατού Ξηράς (Καταδρομείς), όπως συνέβει τις μεσημβρινές ώρες της 13ης Δεκεμβρίου 1967 στην 112 ΠΜ (Αεροπορική Βάση Ελευσίνας).
Αμέσως μετά την λήψη του ανωτέρω σήματος διετάχθη από τον Δκτη τη Μονάδας Σμχο Γ. Βαγιακάκο η λήψη όλων των προβλεπόμενων σε αυτό μέτρων. Επίσης έλαβε χώρα συγκέντρωση όλων των αξιωματικών της Μονάδος στη λέσχη αξιωματικών. Οι αξιωματικοί ενημερώθηκαν από τον Διοικητή τους επί των ανωτέρω, ο οποίος επίσης τους πληροφόρησε ότι τόσο ο ίδιος, όσο και τα μέσα της Μονάδος τάσσονται στο πλευρό του Βασιλέως για την αποκατάσταση της Δημοκρατικής νομιμότητας και ζητήθηκε από του αξιωματικούς να λάβουν θέση επ’ αυτού. Το σύνολο σχεδόν των αξιωματικών επιδοκίμασε την θέση του Δκτου και με ενθουσιασμό εξεφράσθη υπέρ της ενέργειας του Βασιλέως. Αν τυχόν στο σύνολο των αξιωματικών υπήρξαν και μερικοί μη συμφωνούντες, γεγονός που δεν διεπιστώθη, αυτοί δεν εκδηλώθηκαν μπροστά στην γενική και ενθουσιώδη τοποθέτηση των υπολοίπων.
Τα 4 Α/Φ F-104G αφού ετοιμάστηκαν, απογειώθηκαν παρά τις επικρατούσες δυσμενείς καιρικές συνθήκες (χαμηλή νέφωση, βροχή), με ισάριθμους χειριστές του Σγους Μπέκα, Βαρκούτα και Υπσγους Γιαμπουράνη και Καραθανάση περί ώραν 11.30 πμ τοπική.
Επ’ αυτού ενημερώθηκε τηλεφωνικά τόσο ο Α/ΓΕΑ, όσο και ο κ. Α/ 28ΑΤΑ (Απτχος Ι. Αναγνωστόπουλος). Επίσης εξασφαλίσθηκε τηλεφωνική επικοινωνία με τις Διοικήσεις της 117 ΠΜ (Αεροπορική Βάση Ανδραβίδας με Α/Φ F-84G), Σχολής Ικάρων (Αεροδρόμιο Καλαμάτας με εκπαιδευτικά Α/Φ), Αεροπορικού Αποσπάσματος Πρεβέζης (Αεροδρόμιο Ακτίου με Α/Φ F-84F) και Αεροπορικού Αποσπάσματος Αγρινίου (Αεροδρόμιο Πρεβέζης με Α/Φ F-84F) στα οποία Α/Δ είχαν μετασταθμεύσει Πολεμικές Μοίρες σε εφαρμογή σχεδίων διασποράς Α/Φ λόγω της κρίσεως του Κυπριακού και δεν είχαν επιστρέψει ακόμα στις βάσεις τους.
Σκοπός της εν λόγω τηλεφωνικής επικοινωνίας ήταν ο συντονισμός των ενεργειών των Διοικήσεων ώστε να μην παρουσιασθεί το φαινόμενο Μονάδες της Αεροπορίας να ευρεθούν σε αντίπαλα στρατόπεδα και να εκδηλώσουν εχθρικές ενέργειες, η μια εναντίον της άλλης. Πράγματι ο συντονισμός υπήρξε άριστος και δεν παρουσιάσθηκε κανένα κρούσμα απειθαρχίας τις εντολές του 28ΑΤΑ.
Στην διαδρομή του χρόνου μέχρι τις απογευματινές ώρες και λόγω των γεγονότων που έλαβαν χώρα στην Βόρεια Ελλάδα (Αποτυχία χρησιμοποιήσεως Ραδιοφωνικού Σταθμού Θεσσαλονίκης, συλλήψεις Δκτου 20ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας και Δκτου 3ου Σώματος Στρατού από πιστούς στην Χούντα αξιωματικούς του Στρατού Ξηράς κλπ.) επικρατούσε κατάσταση αβεβαιότητος ως προς την έκβαση του Βασιλικού εγχειρήματος.
Παράλληλα ελήφθησαν στην Μονάδα (κέντρο επιχειρήσεων) τηλεφωνήματα από το ΓΕΑ που ανέφεραν ότι ως Αρχηγός ΓΕΑ τοποθετήθηκε από τους Απριλιανούς ο Υπτχος Δ. Κωστάκος, μέχρι τότε Υπαρχηγός ΓΕΑ και ως εκ τούτου εζητήθη η Μονάδα να υπακούει στις εντολές του νέου Αρχηγού ΓΕΑ και μόνο.
Επ’ αυτού η απάντηση του Δκτου της Μονάδας Σμχου Γ. Βαγιακάκου ήταν άμεση και αυθόρμητη. Συγκεκριμένα, απήντησε ότι αν υπάρξει Βασιλικό Διάταγμα που να ορίζει ως Α/ΓΕΑ τον Υπτχο Δ. Κωστάκο, τότε η Μονάδα θα εκτελέσει τις εντολές του, οι οποίες όμως παρακαλούμε να δίδονται μέσω του 28ΑΤΑ προκειμένου να τηρείται και η ιεραρχία, καθότι
όλες οι Πολεμικές Μονάδες της Αεροπορίας υπάγονται ιεραρχικά και ελέγχονται επιχειρησιακά από το 28ΑΤΑ, πράγμα που φυσικά δεν συνέβει.
Επίσης μεταξύ των πολλών τηλεφωνημάτων που έλαβε ο Διοικητή της Μονάδας, από διάφορες πηγές, για να αλλάξει «στρατόπεδο» η Μονάδα, ήταν ένα τηλεφώνημα του Επγου Ι. Παλαιολόγου, Δντου του Γραφείου του Υπουργού Προεδρίας Γ. Παπαδόπουλου, ο οποίος μετά το μεσημέρι της ίδιας μέρας ανέλαβε καθήκοντα Πρωθυπουργού της χώρας. Ο εν λόγω Επγος σε ύφος απαράδεκτο για στρατιωτικό άσκησε αφόρητη πίεση, λόγω της θέσης του στην ιεραρχία των Απριλιανών, όπου ζήτησε επιτακτικά από τον Δκτη της Μονάδας να ξεκαθαρίσει την θέση του:
«Αν δηλαδή είσαι με το μέρος του πρωθυπουργού Γ. Παπαδόπουλου ή με τον Βασιλέα: Τον οποίο χαρακτήρισε κατά τρόπο που δεν είναι δυνατόν να αναφερθεί».
Η απάντηση του Δκτου σε αυτό ειδικά το τηλεφώνημα ήταν άμεση και κοφτή: «Ο Παπαδόπουλος υπό τις παρούσες συνθήκες δεν αντιπροσωπεύει τίποτα για την Πολεμική Αεροπορία, είναι τελείως άγνωστος και επομένως κακώς τίθεται τέτοιο ερώτημα. Ο Διοικητής της Μονάδας και όλο το προσωπικό της θα εκτελέσουν το καθήκον τους, όπως επιβάλλεται από τον όρκο τους και την συνείδησή τους».
Για τα ανωτέρω (τηλεφωνήματα, στιχομυθίες κλπ.) ο Διοικητής ενημέρωσε το 28ΑΤΑ και τον Α/ΓΕΑ Απτχο Αντωνάκο που ευρίσκετο στο Κέντρο Επιχειρήσεων του ΑΤΑ – Λάρισα, ο οποίος όπως αναμενόταν συμφώνησε πλήρως με τη θέση του Δκτου της 116 ΠΜ.
Επίσης για την στάση του Δκτου και του προσωπικού της 116 ΠΜ, ενημερώθηκε στο Πεντάγωνο και ο Στρατηγός Αγγελής, ο οποίος εντωμεταξύ είχε προαχθεί την ημέρα αυτή στην θέση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ από τους Απριλιανούς.
Ο Στρατηγός Αγγελής κατόπιν αυτού έδωσε εντολή να διακόψουν την παροχή ρεύματος στην Μονάδα για να βυθιστεί στο
σκοτάδι, δεδομένου ότι λόγω της εποχής είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει από τις 17.00. Αυτό όμως δεν επηρέασε καθόλου δεν επηρέασε καθόλου το έργο και τα μέτρα ασφαλείας της Μονάδας γιατί λόγω του επιχειρησιακού ρόλου της, ήταν πλήρως εφοδιασμένη με εφεδρικές γεννήτριες ηλεκτρικού ρεύματος, οι οποίες αναλάμβαναν αυτομάτως να λειτουργούν μόλις έπεφτε η ηλεκτρική τάση της ΔΕΗ, ώστε να μην μένουν οι εγκαταστάσεις που εξυπηρετούσαν πυρηνικές επιχειρήσεις ούτε δευτερόλεπτο χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, κάτι που το ΓΕΕΘΑ φαίνεται ότι δεν γνώριζε.
Τις απογευματινές ώρες της 13ης Δεκεμβρίου 1967 ελήφθη η πληροφορία ότι έφτασαν στην Πάτρα αρκετά αυτοκίνητα του Στρατού Ξηράς με πλήρως εξοπλισμένους στρατιώτες, πιθανόν για να ενεργήσουν αιφνιδιαστικά προς κατάληψη της Μονάδας.
Πλην όμως τα εν λόγω οχήματα παρέμειναν στην Πάτρα και δεν κινήθηκαν προς το αεροδρόμιο Αράξου. Προκειμένου να αποφευχθεί αιφνιδιασμός της Μονάδος από τυχόν Μονάδες του Στρατού Ξηράς, διατάχθηκαν οι άνδρες Προστασίας του Αεροδρομίου να λάβουν θέσεις Μάχης και επίσης εστάλησαν οχήματα τύπου Jeep εφοδιασμένα με ασυρμάτους (R/T) και συγκεκριμένα μη εμφανή σημεία του δρόμου Πατρών – Αράξου, ώστε αν κινηθούν Μονάδες του Στρατού Ξηράς προς το Αεροδρόμιο αν υπάρχει έγκαιρη προειδοποίηση.
Επίσης , μετά την άφιξη των προαναφερθεισών στρατιωτικών ενισχύσεων στο Κέντρο Εκπαίδευσης Τεχνικών (ΚΕΤ) Πάτρας και προκειμένου να αποφευχθεί σύγκρουση της Μονάδας με τμήματα του Στρατού Ξηράς, ο Διοικητής ενημέρωσε το ΓΕΑ στο Πεντάγωνο ότι:
«Έφτασαν στην Πάτρα ενισχύσεις του Στρατού Ξηράς και επομένως θα πρέπει, αν αποφασίσουν να κινηθούν κατά του Αεροδρομίου, να λάβουν υπόψη τους τα ακόλουθα:
1ον. Η Μονάδα ανήκει στην Αεροπορία και στην Πατρίδα και δεν πρόκειται να παραδοθεί τον Στρατό Ξηράς.
2ον. Η 116 ΣΜ μαζί με την γειτονική 124 ΠΒΕ διαθέτουν άνω των 4500 ανδρών εξοπλισμένους με τουφέκια, πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, 30 περίπου αντιαεροπορικά πυροβόλα των 30 χιλ. και άλλα τόσα τετράκανες των 20 χιλ., τα οποία είναι τεταγμένα περιφερειακά και οριζόντια στην περιοχή του αεροδρομίου.
3ον. Διατίθενται επίσης 20 ετοιμοπόλεμα πολεμικά Α/Φ τύπου F-104G τα οποία θα χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση προσπάθειας κατάληψης του Α/Δ από Μονάδες του Στρατού Ξηράς.
4ον. Επίσης επισημάνθηκε να μη σταλούν Α/Φ DACOTA για να προσγειωθούν στο Α/Δ με οιοδήποτε πρόσχημα, γιατί το Α/Δ θα είναι κλειστό για όλες τις πτήσεις μεταφορικών Α/Φ.
Εάν δε, δεν ληφθούν υπόψη τα πιο πάνω και εκδηλωθεί επιθετική κατά της Μονάδας ενέργεια, την ευθύνη για ότι συμβεί θα φέρουν ακέραια οι επιτιθέμενοι». Κατόπιν τούτου φαίνεται ότι επικράτησε ψυχραιμία και δεν εκδηλώθηκε καμία ενέργεια του Στρατού Ξηράς που να θέτει σε κίνδυνο την Μονάδα.
Τις βραδυνές ώρες (μετά τις 22.00 περίπου) έγινε γνωστό και από τον ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ότι η προσπάθεια του Βασιλέως στην Βόρεια Ελλάδα απέτυχε και ότι σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό τον συνταγματάρχη Παπαδόπουλο και επίσης ότι ορκίστηκε Αντιβασιλέας ο Στρατηγός Ζωϊτάκης. Κάτι βέβαια που ήταν ήδη γνωστό από τηλεφωνική επικοινωνία τόσο με το ΑΤΑ, όσο και με το ΓΕΑ”
Γεώργιος Πέτρου Βαγιακάκος (1929 – 2017)
Γεννήθηκε στο Χωριό ΒΑΤΑ της Μάνης/Νομού Λακωνίας το 1929
Τελείωσε το οκτατάξιο γυμνάσιο στη Καλλιθέα/Αθήνα το 1947.
Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το 1947 και αποφοίτησε, πρώτος της σειράς του, ως
Ανθυποσμηναγός το 1949, όπου πέταξε με αφη Tigermoth & Harvard.
To 1949 τοποθετήθηκε στην 335Μ (Ελευσίνα) ως χειριστής αφων Spitfire.
Διατέλεσε εκπαιδευτής σε αφη Harvard και Τ-33.
Διατέλεσε Δκτης της Μοίρας Μετεκπαίδευσης αεριωθουμένων γνωστής ως ΜΕΤΑ με αφη
Τ-33 (αρχές δεκαετίας ’50).
Διατέλεσε Α.Ε. στην 340 με αφη F-86 (N. Αγχίαλος)
Διατέλεσε 2 φορές Δκτης της 348Μ με αφη RF-84.
Διετέλεσε Δκτης της 335Μ με αφη F-84G, η οποία αξιολογήθηκε με επιτυχία από το NATO ως η πρώτη Μοίρα Κρούσης με ατομικό όπλο, της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Στη συνέχεια υπηρέτησε στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Νεάπολη της Ιταλίας στη Δνση επιχειρήσεων ατομικών όπλων, με εξαιρετικές επιδόσεις, σύμφωνα με επιστολή που απεστάλλει από τον τότε Δκτη της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ στον τότε ΑΓΕΑ όπου προτεινόταν για «κατ’ απολυτού εκλογής προαγωγή» .
Διετέλεσε Δκτης της 116 ΠΜ με αφη F-104G, από όπου αποστρατεύθηκε (ως Σμήναρχος) τον Δεκ. 1967, μετά το αποτυχημένο κίνημα του Βασιλέως Κωνσταντίνου, αφού πρώτα είχε συλληφθεί μαζί με τους περισσότερους Δκτες Πτερύγων της τότε ΕΒΑ.
Από το 1968-1972 φοίτησε στο Τμήμα Οικονομικών & Πολιτικών επιστημών της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (τότε ΠΟΕ) όπου αποφοίτησε με Άριστα.
Στη συνέχεια απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) από την ΑΣΟΕΕ.
Στη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Ήταν μέλος της αντιδικτατορικής οργάνωσης “Ελεύθεροι Έλληνες”.
Συνελήφθη από την Δικτατορία αμέσως μετά την αποτυχημένη απόπειρα του Αλ. Παναγούλη κατά του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Είχε παραπεμφθεί με βούλευμα σε τακτική δικάσιμο ως “ηθικός αυτουργός” για το κίνημα του Ναυτικού του 1973.
Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής στα Σωληνουργεία Χαλκίδας (Ιδιοκτησίας Τσαούσογλου)
Διετελεσε Γενικός Διευθυντής της εταιρείας ΕΛΒΙΕΜΕΚ (Ιδιοτησίας Λάμπρου – Φασσέα).
Μετά την δικτατορία επανήλθε στις ΕΔ ως Αντιπτέραρχος (μόνιμος εξ εφέδρων) και τοποθετήθηκε το 1977 ως Δντης της νεοσύστατης τότε Υπηρεσίας Πολεμικής Βιομηχανίας (ΥΠΟΒΙ), επί υπουργίας Ευαγ. Αβέρωφ, από όπου παραιτήθηκε το 1982.
Το 1989-90 διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ), από όπου παραιτήθηκε για λόγους υγείας.
Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Βαγιακάκου (το γένος Γκενάκου) και είχαν αποκτήσει δυο παιδιά τον Πέτρο και την Βάνια και δύο εγγόνια τον Γεώργιο & Νικόλαο.
Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 2017 σε ηλικία 88 ετών.