…..Ναι, ‘‘ακούω’’ ακόμα τις σειρήνες του Γενικού Συναγερμού από την προηγούμενη μέρα! Πρώτος σχηματισμός τετράδος α/φών F-104G (Γρ. Νούσιας – Νικ. Κριτσίκης – Στ.Βερτσέκος – Απ. Πετρόπουλος), η αιχμή του δόρατος, και ηθικό ακμαιότατο, για την
προσβολή εχθρικού αεροδρομίου σε ικανό βάθος, στα πλαίσια εφαρμογής των εθνικών επιχειρησιακών σχεδίων μας.
Αλλά αυτές οι ‘‘τιμημένες’’ πράσινες φωτοβολίδες (αποδέσμευση δυνάμεων) ακόμα να πέσουν από τον πύργο ελέγχου!
Η μετάβαση (αν !) στα 500΄σε σχηματισμό μάχης. Το F-104G, σε αποστολές Low Level Penetration έως άριστο , τρίτο μετά το F-111 και το Tornado. Θα συναντούσαμε το πρώτο φως κόβοντας τα παράλια της Ιωνίας γης. Η αποστολή θα έπαιρνε πλέον έως
μεταφυσική διάσταση, ‘‘πόλεμος’’! και οι Ίωνες φιλόσοφοι να ενισχύουν το ground effect!
Πολύ γρήγορα θα άρχιζε η προετοιμασία διαχωρισμού, οπλίσεως, αφαίρεσης περονών και ρύθμισης σκοπευτικών. Καμία ‘‘παρατήρηση’’, πλέον, του α/φους δεν θα ήταν ικανή να ματαιώσει την αποστολή, πλην αυτής της κράτησης του κινητήρα.
Κάπου μετά το High Apex, η πιο απαιτητική φάση της αποστολής, με την αντι-G form σε ακραία λειτουργία, με τη μεγάλη γωνία βυθίσεως, την ταχύτητα αφέσεως και τη σκόπευση να προσέρχονται και να συγκλίνουν σε μια βελούδινη συνάντηση, και . . .
‘‘Ζήτω η Ελλάδα’’!
Απαγκίστρωση – άνοδος με μετάκαυση στα 21000΄. Το F-104G, σ’ αυτή τη φάση δεν ‘‘λογάριαζε’’ εχθρική αναχαίτιση! Η προσγείωση, στα όρια του καυσίμου. Η πρώτη αναφορά αποτελεσμάτων στο Ελληνικό ΣΑΕ θα ήταν πραγματικά συγκλονιστική.
Φανταζόμαστε τους συναδέλφους κολλημένους στις οθόνες των Radar και την προσπάθειά τους, μουσκεμένοι στον ιδρώτα από το άγχος και την αγωνία, για να μας παρέξουν κάθε βοήθεια. Αλλά, πώς να περιγράψεις τη λαχτάρα του τεχνικού προσωπικού, που μας είχε εξασφαλίσει ανεπανάληπτη διαθεσιμότητα, και τώρα θα μας περίμενε στις πίστες έτοιμοι για την αποκατάσταση των όποιων παρατηρήσεων. Με ποια τρεμάμενη, από ενθουσιασμό, φωνή ο ελεγκτής του πύργου ελέγχου θα μας έδινε οδηγίες, Όλυμπος μαύρο, ελεύθεροι για προσγείωση! Και ο αρχηγός να υψώνει τον αντίχειρα του Ο.Κ. στα άλλα μέλη του σχηματισμού, και να σκέπτεται την επόμενη αποστολή και τις ταχείες διαδικασίες του turn around!
Αλλά πού τέτοια τύχη! Μείναμε καθηλωμένοι στο κατώφλι της προσμονής.
Μείναμε καθηλωμένοι για να προσδιορίζουμε εκ του ασφαλούς τα εθνικά
συντρίμμια….!